กรอบของเวลา

เมื่อเช้าลืมเอานาฬิกามา ปกติจะต้องรู้สึกหงุดหงิดมาก เหมือนไม่ได้ใส่กางเกงออกจากบ้าน จะไม่มั่นใจต้องถามหานาฬิกาทุกๆ 5 นาที (ทั้งๆที่ปกติเวลาใส่นาฬิกาก็ไม่ได้โหยหามันขนาดนั้น -- เอ หรือว่าดูแบบไม่รู้ตัวนะ) อืม นั่นแหละ แต่เมื่อเช้ามันสายแล้วเลยต้องเลยตามเลย

แต่แปลก...
วันนี้ไม่รู้สึกหงุดหงิดแฮะ ไม่ได้ไปอารมณ์ดีมาจากไหนด้วย ช่วงนี้ยิ่งเครียดๆอยู่ ก็เดินมาโรงเรียนไม่ได้ขึ้นรถเพราะไม่รู้เวลา กะเวลารถเมล์มาไม่ถูก เดี๋ยวรอเก้อ ถึงห้องเรียนก็สายเหมือนเดิม แต่ไม่มีความรู้สึกเครียดเหมือนปกติ

ฮึ่ม... แปลกจริง

ตอนเดินมาก็เลยหาสาเหตุ สรุปได้ว่าอาจจะเป็นเพราะเราชินไปแล้วกับการมาเรียนสาย (อันนี้แย่นะ) เลยไม่ค่อยสนว่าจะเวลาเท่าไหร่แล้ว หรือว่าเราไม่ได้รู้สึกถูกตีกรอบด้วยเวลาและตัวเลขนะ เราก็เลยไม่รู้สึกว่า "ต้อง"ไปให้ถึงห้องเรียนในเวลาเท่านั้นเท่านี้ แล้วต้องรีบเดินให้ทันเวลา ก็เลยทำให้เครียดเพราะเหมือนว่ามันมีจุดหมาย มีข้อจำกัด มีตัวเลขว่าปกติสาย 5 นาที แต่วันนี้ต้องสาย 10 นาทีแน่เลย แย่กว่าเก่า โอย เครียดๆ แต่วันนี้ไม่มีอะไรมาให้เปรียบเทียบ ไม่มีกรอบมาจำกัดเวลาในการเดิน เลยทำให้เดินด้วยความสบายใจขึ้น

สรุปว่าการที่เรามีข้อจำกัด มี deadline หรือการที่เรามีกรอบให้เดินตามเนี่ยมันทำให้เราเครียดได้ เพราะเรานึกไปเองว่าเราเหมือนถูกบีบอยู่ "ต้อง"ทำแข่งกับเวลา "ต้อง"รีบ เราเครียดทั้งๆที่มันไม่ได้ทำให้ผลลัพธ์มันดีขึ้นเลย

นั่นแหละ ก็มาสายเหมือนเดิม (จะแก้ยังไงดีนะ) แต่ไม่กังวลเหมือนเก่า เลยกำลังคิดว่าจะโยนนาฬิกาทิ้งไปเลยดีไหมเนี่ย
...
...
...

อืม... งงมะ